Prawdziwe Uwielbienie Boga to NIE MUZYKA !!! Muzyka nie może przynieść uwielbienia,
Nie postrzegaj muzyki jako czegoś co wywołuje uwielbienie; postrzegaj muzykę jako sposób wyrazu tego co wypływa z serca pogrążonego miłosierdziem Bożym, posłusznym jego przykazaniom.
Prawdziwe uwielbienie jest skupione na Bogu. Ludzie mają skłonność do skupiania się na tym gdzie powinni oddawać się uwielbieniu, jaką muzykę powinni śpiewać i jak ich uwielbienie wypadło w oczach innych osób. Skupianie uwagi na sprawach tego typu mija się z celem.
Jezus mówi nam, że prawdziwi wyznawcy będą uwielbiać Boga w duchu i w prawdzie
Oznacza to, że nasze uwielbienie płynie z serca, tak jak Bóg to zaplanował. Uwielbienie może obejmować modlitwę, czytanie Bożego Słowa z otwartością serca, śpiewanie, uczestnictwo w wieczerzy i służenie innym. Nie jest to ograniczone do jednej rzeczy, ale jest właściwie wykonywane gdy serce i nastawienie takiej osoby są na właściwym miejscu.
Ważne jest też to, by wiedzieć (i pamiętać), że uwielbienie należy się jedynie Bogu. Tylko Jemu należy się cześć, a nie żadnemu z jego stworzenia (Księga Objawienia 19.10).
Nie mamy uwielbiać:
świętych,
proroków,
figurek,
aniołów,
fałszywych bogów
Maryi matki Jezusa
.....
Nie powinniśmy również uwielbiać oczekując czegoś w zamian, na przykład cudownego uzdrowienia. !!!
Uwielbienie kierujemy do Boga- ponieważ On na nie zasługuje- i czynimy tak dla jego przyjemności, bo to jest jemu miłe. Uwielbienie może być publicznym aktem wywyższenia Go (Psalm 22.2; 35.18) uczynionym podczas spotkania wspólnoty wierzących, gdzie w modlitwie i wychwalaniu możemy ogłaszać naszą adorację i wdzięczność za to, co dla nas uczynił.
Prawdziwe uwielbienie wypływa z wewnątrz i wyrażane jest poprzez nasze czyny. „Uwielbianie” wynikające z obowiązku nie jest miłe Bogu i jest całkowicie próżne. On może przejrzeć całą naszą hipokryzję, którą się brzydzi. Ukazuje to w Księdze Amosa 5.21-24, gdy wypowiada się na temat zbliżającego się sądu. Innym przykładem jest historia Kaina i Abla, pierwszych synów Adama i Ewy. Obaj przynieśli dar, aby złożyć go dla Pana, ale Bóg miał upodobanie tylko w Ablu. Kain przyniósł dar z powodu obowiązku; Abel przyniósł najlepsze owoce ze swojego stada. Ofiarował z ufności i podziwu dla Boga.
Nie postrzegaj muzyki jako czegoś co wywołuje uwielbienie; postrzegaj muzykę jako sposób wyrazu tego co wypływa z serca pogrążonego miłosierdziem Bożym, posłusznym jego przykazaniom.
Prawdziwe uwielbienie jest skupione na Bogu. Ludzie mają skłonność do skupiania się na tym gdzie powinni oddawać się uwielbieniu, jaką muzykę powinni śpiewać i jak ich uwielbienie wypadło w oczach innych osób. Skupianie uwagi na sprawach tego typu mija się z celem.
Jezus mówi nam, że prawdziwi wyznawcy będą uwielbiać Boga w duchu i w prawdzie
(Ew. Jana 4.24).
Co to oznacza dziś ?Oznacza to, że nasze uwielbienie płynie z serca, tak jak Bóg to zaplanował. Uwielbienie może obejmować modlitwę, czytanie Bożego Słowa z otwartością serca, śpiewanie, uczestnictwo w wieczerzy i służenie innym. Nie jest to ograniczone do jednej rzeczy, ale jest właściwie wykonywane gdy serce i nastawienie takiej osoby są na właściwym miejscu.
Ważne jest też to, by wiedzieć (i pamiętać), że uwielbienie należy się jedynie Bogu. Tylko Jemu należy się cześć, a nie żadnemu z jego stworzenia (Księga Objawienia 19.10).
Nie mamy uwielbiać:
świętych,
proroków,
figurek,
aniołów,
fałszywych bogów
Maryi matki Jezusa
.....
Nie powinniśmy również uwielbiać oczekując czegoś w zamian, na przykład cudownego uzdrowienia. !!!
Uwielbienie kierujemy do Boga- ponieważ On na nie zasługuje- i czynimy tak dla jego przyjemności, bo to jest jemu miłe. Uwielbienie może być publicznym aktem wywyższenia Go (Psalm 22.2; 35.18) uczynionym podczas spotkania wspólnoty wierzących, gdzie w modlitwie i wychwalaniu możemy ogłaszać naszą adorację i wdzięczność za to, co dla nas uczynił.
Prawdziwe uwielbienie wypływa z wewnątrz i wyrażane jest poprzez nasze czyny. „Uwielbianie” wynikające z obowiązku nie jest miłe Bogu i jest całkowicie próżne. On może przejrzeć całą naszą hipokryzję, którą się brzydzi. Ukazuje to w Księdze Amosa 5.21-24, gdy wypowiada się na temat zbliżającego się sądu. Innym przykładem jest historia Kaina i Abla, pierwszych synów Adama i Ewy. Obaj przynieśli dar, aby złożyć go dla Pana, ale Bóg miał upodobanie tylko w Ablu. Kain przyniósł dar z powodu obowiązku; Abel przyniósł najlepsze owoce ze swojego stada. Ofiarował z ufności i podziwu dla Boga.
Prawdziwe uwielbienie nie jest ograniczone do tego, co robimy w kościele czy ogólnym uwielbieniu (chociaż obie te rzeczy są dobre, i Biblia mówi, że mamy je czynić). Prawdziwym uwielbieniem jest okazanie uznania Bogu, jego mocy i chwały we wszystkim co robimy. Najwyższym wyrazem chwały i uwielbienia jest posłuszeństwo Bogu i jego Słowu. Aby to czynić, musimy znać Boga; nie możemy go ignorować (Dzieje Apostolskie 17.23). Uwielbienie jest wychwalaniem i wysławianiem Boga- aby pokazać naszą lojalność i podziw dla naszego Ojca.